«ان الله یأمرکم ان تؤدّوا الامانات الی اهلها...»
سرنوشت انسان، در گروِ عمل اوست.
آیندهٔ انسان را، کردار و رفتار او می‌سازد.
روشنایی، رخشانی، خوش‌روزگاری، یا تاریکی و تاری و بدروزگاری، به رفتاری بستگی دارد که انسان، امروز، از خود بروز میدهد.
تلاشِ امروز اوست که فردا را می‌سازد و پایه‌های آن‌را برمی‌افرازد.
هیچ کُنش، کردار و حرکتی، از دایره و قلمرو سنّت‌های الهی بیرون نیست. جزءجزء جهان، با تدبیر آگاهانهٔ خداوند، در چرخش، پویه و حرکت است. در این ساحَت، بی‌هودگی راه ندارد، همهٔ کردارها و رفتارها، اثرگذارند و نقش‌آفرین.
با این بینش، مسؤولیت انسان در «انتخاب»، چهره‌می‌نماید و آدمی نمی‌تواند بی دقّت و خردورزی، دست‌به‌کار شود.
با تقوای فکری بایستی گام در راه بگذارد، تا به تقوای عملی بیانجامد.
ملّت شریف ایران، از آغازین روزهای حماسهٔ بزرگ، تاریخی و سرنوشت‌ساز خود، به رهبری حکیم و فقیه زمان‌شناس دوران، امام خمینی، خردورزانه، راه را برگزید، خردورزانه ادامه داد، به فتح‌های شگفت دست یافت، ارکان نظام الهی - انسانی را برافراشت، خود میان‌دار شد، چرخ‌های آن‌را به گردش درآورد و قهرمانانه، از گردنه‌های دشوارگذر، گذر داد، تا به قلّهٔ عزّت آن‌را فرابُرد و رایَت عزّت‌آفرین آن‌را برافراشت.
حالیا، فتحی دیگر؛ باید با آوردگاه‌آرایی درست و همه‌سویه؛ و سامان‌دهی عالمانه و هوشیارانه و آینده‌نگرانهٔ میمنه و میسرهٔ آن، با عَلَمداری رهبر فرزانهٔ انقلاب اسلامی، دشمنان را به خاک افکند و پایه‌های نظام مقدّس جمهوری اسلامی را، با انتخاب شورانگیز و فراخیزاننده، بیش از پیش، استوار ساخت.
به امید آن روز